aan het werk!

Hallo allemaal!

Allereerst weer bedankt voor alle berichtjes en mailtjes, heel leuk!! Ben alweer vier weken in Burkina! Ondertussen heb ik een goede start kunnen maken met m’n onderzoek en heb ik weer meer bijgeleerd hoe mij te gedragen hier….

De boeren die ik wil interviewen wonen in Koloko, zo’n 120 km van Bobo vandaan. De reis varieert van 1,5 uur tot een halve dag, van ‘normale’ bus tot oud, roestig vehikel op wielen dat af en toe geduwd en voortgetrokken moet worden. Twee weken geleden ging ik voor het eerst een paar dagen naar Koloko om een beeld te krijgen van de situatie daar en wat verkennende interviews te doen. Na deze ervaring, was de moed me even compleet in de schoenen gezakt…. Hoe kon ik daar als blank jong meisje ooit onderzoek gaan doen?! Desalniettemin een zeer boeiende ervaring. Na een aantal dagen goed nagedacht te hebben en m’n vragenlijst flink te hebben aangepast, vertrok ik vol goede moed afgelopen week opnieuw naar Koloko. Bovendien was ik dit keer uitgerust met een goed getrainde tolk, Placide (nadat m’n vorige tolk me commandeerde en gebruikte als wandelende creditcard was ik min of meer genoodzaakt deze in te ruilen voor een andere…). En gewerkt dat we hebben! We hebben maar liefst 25 interviews met verschillende boeren gehouden.

Naast het harde werken, heb ik weer wat bij geleerd over de gewoonten hier: met m’n handen eten en hoe ze hier sinaasappels eten/drinken (zie foto’s). Dit keer moest ik, naast veel kip en vis, zelfs geloven aan een stukje wild…. het was best lekker ;). Verder zal ik niet te veel uitweiden over het eten, aangezien ik dat in een land waar mensen er vaak tekort aan hebben, wil eerbiedigen, maar ik ben nog nooit zo blij geweest met een bord spaghetti met tomatensaus toen ik gisteravond thuis kwam! Ik vind het echt heel interessant om te zien (en ervaren) hoe men hier leeft. Veel van de boeren die ik interview wonen met zo’n 15 tot 20 familieleden in verschillende huisjes op een erf. Verlichting bestaat uit zon, maan en sterren en water haalt men uit de put. Hoewel wij verbleven in iets wat een hotel wordt genoemd, moesten we voordat we een douche konden nemen ook eerst even onze handen uit de mouwen steken, je moet er immers wat voor over hebben….
Kleding is hier ongelooflijk belangrijk. Hoewel de meeste mensen echt heel weinig geld hebben, wordt er alles aan gedaan om er mooi uit te zien. Zo had Placide voor 5 dagen Koloko veel meer kleding mee dan ik voor 3 maanden Burkina. Bovendien ging ze voor de interviews gekleed in een mantelpakje, dacht ik aangepast te zijn met m’n gekleurde Afrikaanse rokken…Moe en voldaan zijn we vrijdagavond teruggekomen in Bobo, tijd om uit te rusten!
Overigens spreekt maar een klein deel van de bevolking hier Frans. In de stad gaat het nog wel, maar ik Koloko spreekt iedereen Dioula (of een van de overige 63 talen). Dat is wel jammer, omdat het dan niet heel makkelijk is gewoon even met iemand een praatje aan te gaan en ik voor alles afhankelijk ben van m’n tolk. Eerst m’n Frans verbeteren, daarna Dioula leren…

Tot slot hoop ik dat het met jullie ook allemaal goed gaat! Hoewel het een enorm boeiende ervaring is om hier te zijn, mis ik jullie ook wel!

Groetjes en liefs,
Marjolein

PS:m’n telnr is gewijzigd in: 00226 75076255 (met de vorige had niet zoveel bereik)